1. Podzielam pogląd „tak zwanej obiegowej opinii”. Od kilkunastu lat mamy niepodległą Ojczyznę. Tym niemniej analiza skutków zmian politycznych zainicjowanych w 1989 r. nie prowadzi do optymistycznych wniosków. Odzyskaliśmy upragnioną wolność, a nie potrafimy dokonywać świadomych wyborów w oparciu o tradycyjne wartości i zasady. Brakuje postaw patriotycznych, troski o polską kulturę i obyczaje. Klasa polityczna tkwi korzeniami w dawnym systemie. Inteligencja zachłystując się „nowinkami” z Zachodu wciąż myśli po sowiecku. Czerwoni profesorowie nadal prowadzą zajęcia dydaktyczne, badania naukowe, piszą podręczniki. Ważne funkcje publiczne pełnią komuniści. Niektórzy z nich nadal głoszą bolszewickie poglądy, inni – „cudownie nawróceni” – rozdają różańce. „Gruba kreska”, brak rozliczenia komunizmu i nazwania po imieniu tworu określanego mianem PRL, zamazanie granic między katami a ich ofiarami – to nic dobrego nie wróżące skutki wspomnianej w pytaniu „rewolucji”.

2. W świetle ówczesnych wydarzeń pytanie o zachodzący w putinowskiej Rosji „proces demokratyzacji” trudno traktować poważnie. Nie nazywam obecnej Rosji Sowietami, choć rzeczywiście zaczyna ona coraz bardziej przypominać ZSRS. Rosja zbroi się, zrywa międzynarodowe porozumienia i kontynuuje politykę imperialną. Niewątpliwie stanowi zagrożenie nie tylko dla naszego państwa.

5. Moim zdaniem poglądy komunistyczne w wydaniu bolszewickim stały się przeżytkiem, ale, niestety, niezepchniętym do lamusa historii. Nie zakończyła się rola komunizmu jako ideologii, jednak, co do praktyki politycznej, stanowi on relikt przeszłości. Dlatego obydwa poglądy po części są słuszne, choć drugi jest zdecydowanie bardziej uprawniony. Żyjemy w niepodległym państwie postkomunistycznym. Bakcyl komunizmu drąży nas wszystkich, tych świadomych i nieświadomych mechanizmów działania metody, tych „za”, tych „anty” i tych „obojętnych”. Na płaszczyźnie ideologicznej czerwona zaraza czyni niekiedy większe spustoszenie niż kiedyś, ponieważ wówczas prowadziliśmy z nią nieustanną walkę, a dzisiaj atmosfera sprzyja usypianiu czujności.

6. Sny prorocze realistom mogą okazać się pomocne. Refleksja Mackiewicza dotyczy okresu stuletniego. Cytowany fragment wyrwano z kontekstu. Wynika z niego, że w tym czasie nastąpiły zmiany na gorsze, a więc upadek obyczajów. Z braku bujnej wyobraźni stwierdzić muszę, że w ciągu najbliższych pięciu lat nie należy spodziewać się radykalnych zmian o znaczeniu ogólnoświatowym.

1 Comment To "Odpowiedź na ankietę"

#1 Comment By Marek On 23 stycznia 08 @ 11:38