Spośród postaci w powieści wyróżniłbym wcielonego do czerwonej armii Rosjanina Pawła. Nie napisałem o tym w mojej recenzji i teraz chciałbym to uzupełnić. Jet to dla mnie analogia do postaci archimadryty Serafima z “Drogi Donikąd”, którą sam autor “1946” przywołuje w wywiadzie. Jego wola sprzeciwu, pomimo zwielokrotnionej niewoli jakiej został poddany mówi o tym, że w każdych warunkach można starać się przeciwstawić bolszewikom. O tym, że najważniejsze jest zachowanie człowieczeństwa. Także o tym, że nasze polskie nieszczęście nie jest największe. To o czym rozmawiają Janek i Paweł jest niezwykle ważne. Ważne jest ich braterstwo.

A mnie krasnoarmiejec z “1946” przypomina raczej inną postać z “Drogi donikąd”, a mianowicie sowieckiego majora, Fiodora Mikołajewicza, którego Paweł spotyka u starego ptasznika. Jest to zresztą najprawdopodobniej postać wzorowana na prawdziwym czerwonym oficerze, którego Mackiewicz nazywał swoim przyjacielem.

Zapewne to Pan ma rację Panie Michale. Poznał Pan Autora osobiście. Moje skojarzenie wzięło się raczej z “atmosfery” obu tych powieściowych spotkań, którą jak mi się zdaje, można ze sobą zestawić. Spotkania odbywają się w drodze i podobnie się kończą.

Niestety nigdy nie spotkałem Józefa Mackiewicza osobiście.